қийин. Шунга қарамасдан худди инновацияларни лойиҳавий молиялаштириш бугун энг катта қизиқишни уйғотади.

Лойиҳавий молиялаштириш камида  инновацион фаолиятни ташкил қилиш ва молиялаштириш ҳақидаги  учта  принципиал қоидаларни ишончли  равишда намойиш қилади.

Биринчиси-саноати ривожланган мамлакатлар  мисолида шу нарса кўринадики, инновацион  жараёнларнинг асосий  қисмини  ҳар хил  даражада ва кўламдаги хусусий компанияларнинг кучлари билан малга ошириш мумкин. Шубҳасиз, инновацион жараёнлар бу ерда мақсаднинг ўзи эмас, балки  тадбиркорлик муваффақиятига  эришиш воситаси сифатида бўладилар. Инновацион  бизнес ҳар хил  ташкилий фондларда  академик “соф фан” ва хусусий сармоя манфаатлари ўртасида воситачи  бўлади, чунки инновацион жараён даромадли сифатида кўриб чиқилади.

Иккичиси- давлатнинг инновацион сиёсати нафақат инновацион жараёнга  тўғридан тўғри таъсир кўрсатишда, балки инновациялар учун  инновацияларни давлат томонидан  воситали қўллаб-қувватланишининг ҳар хил молиявий қонунчилик, солиқ, социал ва бошқа усуллари билан бир  қаторда қулай иқтисодий муҳитни яратилишида намоён бўлиши мумкин. Давлат ўзбек иқтисодиётининг ҳозирги  ҳолатида инновацион сиёсатнинг асосий  юкини ўзига ололмайди, аммо инновацион бизнесни қўллаб-қувватловчи тадбирларнинг  тўлиқ турли туманлигини таъминлаши мумкин.

Ва ниҳоят, учинчиси- иновацион фаолиятнинг эгилувчанлиги,  кўп  вариантлилиги ва муқобиллилиги давлат ва хусусий  тадбиркорлик, хусусий ва хорижий  сармоядорлар ҳамкорлигининг  кўп сонли  шаклларини  вужудга келишига жуда  яхши ёрдам беради. Лойиҳавий  молиялаштиришнинг кенгроқ амалиёти ва инновацион фаолиятни  ривожланиши агар давлат сиёсий,  макроиқтисодий ва йирик экологик хатарлардан кафолатчи бўлган