1.     Ҳужжат (объект) ни экологик, хавфсизлик, ўзаро алмаштира олиниши, патентли софлиги, ҳуқуқий ҳимояси ва бошқа масалалар бўйича халқаро талабларга мос келиши даражаси;

2.     Жаҳон ютуқларидан фойдаланилганлик даражаси ва ҳужжатни жаҳон стандартлари билан уйғунлашуви интеграциялашиши;

3.     Ҳужжатни ишлаб чиқишда қўлланилган илмий ёндашишлар (тизимли, маркетингли, қайта ишлаб чиқарувчи, вазифавийлар)нинг сони;

4.     Ҳужжатни ишлаб чиқишда қўлланилган замонавий усуллар (вазифавий – қийматий таҳлил, моделлаштириш, башоратлаш, мувофиқлаштириш ва бошқалар)нинг сони. Агар бу усулларни объектини ишлаб чиқишда қўллаш тавсия этилса, унда бу талаб ҳужжатда аниқ қайд этилиши керак;

5.     Бошқарув қарорларининг иқтисодий асосланганлиги;

6.     Ҳужжатни такрорланиши, унинг истиқболлиги, қўллаш кўлами;

7.     Ҳужжатни илмий доиралар, бошқарувнинг давлат ва минтақавий идоралари ва амалиётда маъқулланганлиги;

8.     Ҳужжатни ишлаб чиқувчи ташкилотларнинг обрўси ва уни ишлаб чиқарувчиларнинг малакаси;

9.     Ҳужжатни мувофиқлаштирган ва тасдиқлаган идоралар;

10.  Ҳужжатни расмийлаштиришда стандартларга риоя қилинишининг даражаси, тушунчаларнинг бир маънолиги, баён қилишни аниқлиги, ишончлилиги, кўргазмалилик.