олади. Агар ғояни илгари суришнинг биринчи босқичида психологик қарашлар ва янгиликни қабул қилиш механизмлари  кўпроқ ақлсизларга шакллансалар, социал мослашув босқичида худди  ҳақиқий имкониятлар субъектлар даъволарни тартибга соладилар. Ходимларнинг янги мақсадга нисбатан боғлиқликдаги табақалашуви ҳақиқатларни социал мослашув ва ҳам инновацион жараёнлар шароитида тушуниш ва қабул қилишни кўзда тутади.

         Кейинги босқичда социал жараёнларни пайдо бўлган тузилмани ҳисобга олиш билан барқарорлашуви содир бўлади: «лойиҳавий жамоанинг ўзаги» ўзгариши, янги норасмий етакчи олдинга чиқиши шахслараро муносабатлар янги харктерга эга бўлиши мумкин.  Ролларни қайтадан тақсимланиши содир бўлади, тизим беқарор, мувозанатсиз ҳолатдан ташқи муҳит билан мувозанатли  ёки «гомостаза» (доимийлик) ҳолатига  ўтади. Янгилик киритишларга  эътиборни жалб қилиш  ва уни амалга ошириш жараёни кетади.

         Ушбу  нуқтаи назардан бутун  инновацион  фаолият ҳам ташқи ва ҳам ички муҳитдаги ноаниқлик шароитларида кўп мезонли мувозанатсиз жараёнларлдан иборат бўлади. Ҳаракатчанлик ва кўп босқичлилик социал гуруҳнинг динамикасини таърифлайди. Бундай тизимни ривожланиши мезоналри орасида ижод, биргаликдаги ҳаракат ва яратишлилик асосийлар бўладилар. Худди биргаликдаги яратиш инновацион ривожланишнинг асоси сиатида ҳаммадан аввал дунёни ва ўзини ўзи билиб олим ва ўзгаритиришга эҳтиёж асосида кўрилади, ижодий шахсни эришганлардан ҳамма вақт қаноатланмаслиги уни ўзини социал турмушнинг бутунлдай тўлиқлигида якка ҳолда тўлиқ рўёбга чиқаришга имкон йўқлигига асосланади. Ижод  нафақат биргаликдаги ҳаракат сифатида, балки кучли ундовчи сабаб ва бир вақда меҳнат жараёнларидан қаноатланганликнинг сабаби бўлади.