шахслараро мулоқот жараёнларини барқарорлаштиришнинг натижас ифатида бўлади. Социал ривожланиш эса коммуникация воситаларини ривожланиши жараёнидан бошқа нарса эмас. Бу ерда ҳам ахборотлар, ғоялар ва билимлар билан алмашиш ва ҳам ўзаро тушуниш, ҳамкорлик ва биргаликда бошдан кечириш каби жараёнлар биринчи ўринга чиқишлари мумкин.

Тушунувчим социология социал ҳаётнингмаъноли элементларни таҳлил қилишга жамланади. Ҳаракатнинг маъноси нафақат объекти аҳамият, балки ҳаммадан аввал якка шахс томонида субъектив идрок этувчи маъно нуқтаи назаридан  кўриб чиқилиши  керак. Ушбу нуқтаи назардан социтал ҳаракат кўринишида фақат субъектив маъноси бундай одамлдарнинг ҳулқига мос келувчи ҳаракат кўриб чиқилади. Социал маънога тушуниш ҳар қандай биргаликдаги ҳаракатнинг муҳим шарт-шароити бўлади. Биргаликдаги инновацион фаолиятга бундай ёндашиш ҳамп ижобий ҳулқни тушунига ва ҳам якка шахс ва жамоа ўртасидаги субъектив муносабатнинг диалектикасини ҳисобга олишга ёрдам беради.

Анъанавий барқарор иқтисодий фаолиятда ташкилийликнинг муҳим социал тамойили социал тартиб вужудга келади. У маъно социал ҳулқнинг тасодифий эмаслиги, яъни алоҳидаги якка  шахслар ва аниқ гуруҳларнинг мувофиқлашганлиги ўзаро бир –бирини  алмаштириш ва ўзаро бир –бирини тўлдириши каби турлар билан боғлиқдир. Ушбу асосда стационар жараёнлар детерминацияланган ва олдиндан айтиб бериладиган бўладилар. Барқарорлик, олдин айтиб беришлилик ва аниқлик ҳақидаги тасаввурлар социал бошқарувни соддалаштиради,  у ҳам  кутишлар муносабати билан ва ҳам белгилшанган ўзаро боғлиқликлар доирасида амалга оширилади.

Инновацион жараёнлар, бошқа нарсадир. Бу ерда фақат ҳолатнинг олдиндан айтиб берилишлиги ва тенг бўлмаслиги шароитларида натижага